Αμέντι και Αμένθης

Στην αιγυπτιακή μυθολογία ήταν η χώρα της Δύσης, ο τόπος όπου κατέληγαν οι νεκροί. Για να ξαναζήσει ο νεκρός, οι αρχαίοι Αιγύπτιοι διατηρούσαν τη μούμια μέσα στον τάφο, πιστεύοντας ότι γίνεται επιφοίτηση του διπλού (Κα = ακριβές ομοίωμα του ανθρώπου, άυλο αλλά ορατό) και της ψυχής (με μορφή πτηνού). Για να βρει όμως η ψυχή τον δρόμο της, θα έπρεπε να περάσει από πολλές δοκιμασίες και να αντιμετωπίσει μεγάλους κινδύνους. Περνούσε μέσα από έρημο, από βάλτους με καυτά νερά, βράχους, ενέδρες θηρίων κλπ. Για να μη χαθεί, τοποθετούσαν δίπλα στη μούμια κυλινδρικό πάπυρο (Βιβλίο των νεκρών),όπου περιέχονταν οδηγίες για την πορεία· επίσης ο στενότερος συγγενής ψιθύριζε στο αφτί της μούμιας τις οδηγίες. Τέλος, εφοδίαζαν τον νεκρό με όλα τα απαραίτητα για το μακρινό ταξίδι εφόδια και προσεύχονταν για να βρει η ψυχή τη χαμένη της συνείδηση και να μπορέσει να φτάσει στο τέρμα. Μετά από πολλές δοκιμασίες, οι νεκροί έφταναν στη λίμνη Χα και από εκεί περνούσαν στον Α. όπου δικάζονταν. Όσοι ήταν άξιοι, σύμφωνα με την παράδοση, γίνονταν ακόλουθοι του Όσιρι.